|
|
|
| یکشنبه 91/7/23
دلتنگی را بهانه ای می کنم برای سیل ِ اشک هایم ... چکه چکه ... یک لیوان چای ِ داغ ِ دارچین ... سکوت و سکوت ... و ناگهان طنین ِ خشن ِ سرفه های ِ کش دار ِ تو
خش خش ِ برگها خس خس ِ نفس هایت صدای ِ مبهم ِ شب ... تعادل ِ حواسم را به هم می زنند این نواهای ِ درهم .. بخار ِ چای ِ دارچین دارد دستم را می سوزاند .. بی توجه به آن ، به تو نگاه می کنم و چکه چکه ... گویی یک مشت رنگ ِ سفید پاشیده اند به صورت ِ مهتابی اَت با این حال باز هم می خندی ... صدای ِ حرفهایت را نمی شنوم.. حواسم نیست! دارم تعداد ِ نفس هایت را می شمارم ... ... قاصدک ها را می بینی؟ بیشتر از هر زمانی دوره ِ مان کرده اند .. می گویم: حوصله ی هیچ کدامشان را ندارم تو اما ... اخم میکنی .. در ِ گوش ِ تک تکشان می گویم: برسان سلام ِ ما را ... تو باز هم اخم می کنی و می خندی ... با چشم هایت می خندی ...! و سکوت! گوشم دارد کر می شود از این سکوت ِ ممتد
حرفی بزن برای ِ مَ.ن!
نگاهم نکن ... دارم تمام می شوم .. این گونه نگاهم نکن! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پ.ن: عسر را اگر صبوری کنی یسر می شود ببین برایت چه غزل ِ صبوری سروده ام ...
|
[ archive ] مَ.نتو او اردیبهشت واژه ها سفرنامه تماما مخصوص یاسهای ِ این حوالی داستان ِ کوتاه مادرانه [ links ]
اندیشه نگار |
